De zin en onzin van vermijdingsgedrag.
Een man kwam bij zijn Spiritueel Leraar. Enigszins gespannen liep hij naar Hem toe, boog voor hem en zei: “Meester, ik heb na jaren van mediteren ingezien dat het leven zinloos is. Daarom wil ik nu net zoals U leven. In volledige harmonie en gelukzaligheid. Alleen maar zitten. Stralen! En verder niets doen. Maar, weet u, ik vind dat zó moeilijk. Af en toe pak ik dan toch mijn telefoon en kijk op Facebook of doe er een spelletje op. Hoe kan ik dit gedrag stoppen?”
De Meester: “Doe je dan verder helemaal niets? Heb je geen vriendin? “Nee”, zei de man. De Meester sprak verder. “Ik zal je vraag beantwoorden. Alles in het leven is zich aan het ontwikkelen. Daar is niet aan te ontkomen. Van het kleinste grassprietje tot de grootste boom is alle leven zich aan het ontwikkelen. Stel je dat grassprietje eens voor; dat is begonnen als een heel klein zaadje. Het leven dat er in zit moest zorgen dat zijn schil open zou barsten, zodat het vrij kon komen, vervolgens moest het water en voedsel tot zich nemen, zodat het sterk genoeg kon worden om aarde aan de kant te duwen om zijn weg om hoog te vinden naar het licht. Op zijn levensweg komt hij allemaal weerstanden tegen die hem uitdagen om krachtig en sterk te worden. Zonder die weerstanden gaat het hem niet lukken om zijn eigen aard te vervullen”.
“Net als het grassprietje en de boom neem jij ook deel in de stroom van zich eindeloos ontwikkelend leven. Begonnen als een foetus heb je je lichaam verder moeten opbouwen tot je sterk genoeg was om de baarmoeder te verlaten. Al met je eerste ademteug wist je dat er geen ontkomen aan was; het leven stroomde meedogenloos bij je naar binnen. Je moest zelf gaan ademen en je was genoodzaakt om op te groeien met alle ongemakken en tegen alle weestanden in. Vele moeilijkheden heb je moeten overwinnen. Moeilijkheden die soms heel pijnlijk en akelig waren. Dit gaat het hele leven door; tot en met je dood”.
“Stel dat die moeilijkheden er niet zijn. Is dat het leven dat je wenst? Stel je eens voor dat je naar de bioscoop gaat om daar te genieten van een goede film en in die film gebeurt niets. Alles gaat goed met iedereen in die film. Er gebeurt niets. Dat is slaapverwekkend, toch? En dan gaat er iets mis. Er wordt bijvoorbeeld een moord gepleegd. Dan wordt je ineens wakker. Je raakt geboeid. Ha, een interessant probleem. Wie zou het hebben gedaan? Vervolgens ontspint zich het verhaal waarin men steeds dichter bij de oplossing van de moord komt. De moordenaar wordt gepakt en iemand is de held. Let er maar eens op. Bijna alle films en ook boeken verlopen op die manier; er ontstaat “een probleem”, dat wordt opgelost en er is een held. De held krijgt het meisje, promotie, een grote som geld of kan eindelijk met pensioen en de kijker krijgt zijn beloning in de vorm van voldoening. Je kunt je gemakkelijk met de hoofdpersoon identificeren, omdat wat hij doet een metafoor is voor wat jij al duizenden keren in je leven hebt gedaan en zult doen. En dat was en is niet zinloos. Door elke moeilijkheid die jij in het leven bent tegen gekomen en elke uitdaging die je bent aangegaan heb je beloningen gekregen. Of je er nou rijker of armer van geworden bent, meer vrienden hebt gekregen of juist meer alleen bent geworden, je bent gegroeid als mens, als individueel bewustzijn en daarmee heb je bijgedragen aan het totale bewustzijn”.
En hij richtte zich weer tot de vragensteller: “Je doet nu weinig, maar dat zal veranderen. Er zullen vanzelf dingen in je leven gaan gebeuren waardoor je ontwikkeling weer op gang komt. Dat kan niet anders. Dat is nou eenmaal de aard van het leven. Het is onmogelijk om je daar voor af te sluiten. Omarm het leven. Verwelkom elke ervaring. Het zijn allemaal cadeautjes die je helpen om je te helpen in je ontwikkeling”.
Geïnspireerd door Eckhart Tolle.
