Hoe kan ik mezelf accepteren?
Hoe kan ik mezelf in Godsnaam accepteren? Hoe kan ik leven met mezelf?
Het wel of niet accepteren van jezelf is geen kwestie van een besluit nemen op enig moment, maar een levenslang proces. Jezelf accepteren en jezelf leren kennen zijn twee kanten van dezelfde medaille; ze gaan hand in hand. Gedurende je leven ontdek je jezelf. Dat begint al in de baarmoeder waar je kennismaakt met je groeiende lichaampje. In hoeverre jij het aan durft om dat lichaampje te gaan verkennen hangt af van de veiligheid die je daar ervaart. Voel je je welkom, gewenst of ben je “een ongelukje”?
Na je geboorte heb je je ouders of andere verzorgers nodig om jezelf verder te leren kennen. Met je ouders gaat dat gewoonlijk het gemakkelijkst, omdat ze van nature al met je verbonden zijn. Ze komen je tegemoet in je behoeften aan voedsel, verzorging en aandacht waardoor jij je veilig en op je gemak voelt en in staat bent je in vertrouwen (over) te geven aan hen. Doordat je ouders je oppakken, je in de ogen kijken, lieve woordjes tegen je zeggen en op jouw gezichtsuitdrukkingen reageren verdiept zich jullie contact. Door dit spiegelende contact leer je jezelf kennen via de reacties van je ouders en later door de reacties van anderen. Door de ervaring van hoe deze reacties voor jou voelen doe je steeds meer zelfkennis op. Zolang deze “feedback” positief of op zijn minst neutraal is voel jij je geaccepteerd. Helaas zal het niet altijd zo zijn.
Feedback is soms op een goede manier corrigerend en versterkend voor je zelfbeeld, maar kan ook kwetsend, beschadigend of totaal onbegrijpelijk zijn. Dan voel je je niet meer geaccepteerd en dat doet pijn. Om je daar in je verdere leven tegen te beschermen ga je verdedigingsmechanismen ontwikkelen. Omdat je nog erg kwetsbaar bent heb je deze verdedigingsmechanismen hard nodig om je in het leven staande te kunnen houden. Het gevolg hiervan is echter wel dat je jezelf niet meer in de wereld kunt manifesteren zoals je dat oorspronkelijk wilde. Je raakt innerlijk op slot.
Door alle reacties van andere mensen op jou, jouw reacties op hen en je zelfevaluaties ontwikkelt zich in jou de zogenaamde “Innerlijke criticus”. Deze criticus is handig en zelfs noodzakelijk. Hij kan je goed adviseren en mag daarom gerespecteerd en gewaardeerd worden. In oorsprong is hij een beschermer. Hij kan je echter zo erg gaan beschermen dat hij jou op slot zet. Dat doet hij door voortdurend op alles wat je doet en hoe je het doet kritiek te hebben.
Hoe kom je weer uit deze gevangenis?
Door de weg terug te gaan. De weg terug naar jezelf. En dat kan maar op één manier.
Door zelfacceptatie.
Beter gezegd door het proces van zelfacceptatie te gaan. Dat begint met weer lief voor jezelf te zijn, zoals je dat als baby al van je moeder hebt geleerd. Maak het leven veilig voor je. Wat heb jij nodig om je veilig te voelen in het leven?
Veiligheid en het lief voor jezelf zijn zijn basisvoorwaarden om jezelf te leren kennen.
Vervolgens keer je met je aandacht naar binnen. Wat in jou, welke gedachte, welke herinnering, welk gevoel vraagt momenteel het meest je aandacht? Ga daar mee om alsof het een klein kwetsbaar kind is dat je aandacht vraagt. Laat “dit kind” zijn verhaal doen en voel wat het met je doet. Kun je dit verdragen/accepteren? Nee, luister dan nog dieper tot je het helemaal begrepen en doorvoelt hebt.
Zodra je dat gedaan hebt is de mentale en emotionele lading ervan af en kun je het laten gaan. Dat is accepteren.
Ga dan verder met het volgende “probleem” dat zich aandient.
Drempels
Je zult een drempel over moeten om aan het proces van zelfacceptatie te beginnen. Dat is begrijpelijk, want door te gaan accepteren wat je afkeurde aan jezelf ga je angst, woede en pijn tegen komen. Juist, die dingen die je geneigd was uit de weg te gaan. Besef dan dat het aan gaan van dit proces een grote daad van liefde is. Je zult al snel merken dat je positievere gevoelens over jezelf en het leven krijgt en je zult jezelf dankbaar zijn dat je dit proces bent aan gegaan; je bent jezelf immers aan het bevrijden.